Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

in difficĭlem nodum incĭdĕre C

  • 1 nodus

    nōdus, ī m.
    1) узел (nodum conectere C, solvere H)
    n. Hercŭlis погов. PM (Herculaneus Sen) — геркулесов узел
    тж. n. Gordius Amm — Гордиев узел, т. е. неразрешимый вопрос
    nodum in scirpo quaerere погов. Pl, Ter — искать узлов в тростнике, т. е. трудностей там, где их нет
    4) пояс (sinum nodo colligere V, QC)
    n. anni Lcr — годовой узел, т. е. место пересечения эклиптики с экватором
    nodi Man — небесные узлы, т. е. четыре точки небосвода, отмечающие начала четырёх времён года
    7) шишка, бугорок, узловатость ( bacŭlum sine nodo L); затвердение, желвак ( articulorum nodi PM)
    8) поэт. суковатая палица ( Herculis SenT)
    9) клуб(ок), извив (n. viperinus H)
    10) связь ( continuationis C); узы ( amicitiae C); оковы ( leti St); pl. путы ( nodi religionum Lcr); pl. рыболовная сеть ( luctantur corpora — sc. piscium — nodis Man); скованность
    11) обязанность, обязательство, клятва ( nodos imponere O)
    12) трудность, осложнение, препятствие, помеха ( in difficĭlem nodum incĭdĕre C)
    nodum alicujus rei expedire C (exsolvere L) — устранить какое-л. препятствие
    13) затяжка, промедление ( pugnae nodusque moraque V)
    14) завязка (в драматургическом произведении) H

    Латинско-русский словарь > nodus

  • 2 nodus

    nōdus, ī, m. (necto), der Knoten, I) eig., meton. u. bildl.: A) eig., Cic. u. n.: artissimo nodo vinciri (Ggstz. levi nodo contineri), Plin.: Cacum corripit in nodum complexus, indem er die Hände um ihn schlang u. ihn damit gleichsam wie mit einem Knoten band, Verg.: nodus Herculis od. Herculaneus, ein (angebl. von Herkules erfundener) schwer zu lösender (ganz fester) Knoten, Plin. u. Sen.: tamquam nodus Gordius difficillimus, Amm. 14, 11, 1 (vgl. Gordium). – B) meton., was zusammengeknüpft wird, a) ein Gürtel, Verg.: n. anni, G. des Äquator, Lucr. – b) die Wulst, Haarwulst, ein Nest, eine Art Haarputz der römischen Damen, Ov. art. am. 3, 139: u. als Tracht der Germanen, Rheni nodi, Mart. 5, 37, 8. – c) nodi, ein Netz, Fischernetz, Manil. 5, 665. – C) bildl.: 1) im allg., Verbindung, Band, amabilissimus nodus (Band) amicitiae, Cic.: his igitur versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in ambitu coniungimus, an diesen vier Versstellen stellen sich gleichsam die vier Knotenpunkte dar, die in der Periode verbunden werden (und so ein gegliedertes Ganzes bilden), Cic.: nodo quodam violentae necessitatis astrictus, Amm. – 2) insbes.: a) Fessel, Schlinge = Verbindlichkeit, Verpflichtung, nodi religionum, Lucr.: plures imponere nodos, bindende Eide, Ov. – b) Knoten = Schwierigkeit, Verwickelung, Hinder nis, in difficilem nodum incĭdere, eine schwere Aufgabe zu lösen haben, Cic.: exsolvere nodum huius erroris, den durch die Ungewißheit geschlungenen Knoten lösen, d.i. der schwer zu lösenden Ungewißheit ein Ende machen, Liv.: iuris nodos et legum aenigmata solvere, Iuven.: dum hic nodus expediatur, bis dieser Knoten gelöst (dieser schwierige Umstand beseitigt) ist, Cic. – v. Pers., Abas pugnae nodusque moraque, der Erschwerer u. Verzögerer des Sieges, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – Insbes. der Knoten, die Verwicklung im Drama, Hor. de art. poët. 191. – II) übtr.: 1) am tierischen Körper: a) der Knoten am Gelenk, der Knöchel, nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: corpora et nodi sinuataque terga per orbes, Manil.: crura sine nodis articulisque habere, Caes.: articulorum nodis iungi, Plin. – b) das Band der Zunge, nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: nodos linguae solvere, Iustin. 13, 7, 6. – 2) der Knoten am Holze oder an Ästen, Pflanzen, Verg., Liv. u. Plin.: dah. poet. die knotige Keule des Herkules, Sen. poët. – Sprichw., s. scirpus: u. malo arboris nodo malus clavus aut cuneus infigendus est, auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil, Hieron. in Matth. 3, 21 v. 24 sqq. – 3) der Knoten, d.i. die Härte oder der harte Teil einer Sache, a) der Edelsteine, Plin.: des Metalls, Plin. – b) am Körper, dieGeschwulst, Verhärtung, articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: nervorum nodi, Plin. – c) als astron. t. t.: α) der Knoten, ein Stern im Bilde der Fische, Cic. Arat. 17. Caes. Germ. Arat. 243. – β) Plur. nodi = die vier Knotenpunkte des Himmels, wo die vier Jahreszeiten beginnen, Manil. 3, 622.

    lateinisch-deutsches > nodus

  • 3 nodus

    nōdus, ī, m. (necto), der Knoten, I) eig., meton. u. bildl.: A) eig., Cic. u. n.: artissimo nodo vinciri (Ggstz. levi nodo contineri), Plin.: Cacum corripit in nodum complexus, indem er die Hände um ihn schlang u. ihn damit gleichsam wie mit einem Knoten band, Verg.: nodus Herculis od. Herculaneus, ein (angebl. von Herkules erfundener) schwer zu lösender (ganz fester) Knoten, Plin. u. Sen.: tamquam nodus Gordius difficillimus, Amm. 14, 11, 1 (vgl. Gordium). – B) meton., was zusammengeknüpft wird, a) ein Gürtel, Verg.: n. anni, G. des Äquator, Lucr. – b) die Wulst, Haarwulst, ein Nest, eine Art Haarputz der römischen Damen, Ov. art. am. 3, 139: u. als Tracht der Germanen, Rheni nodi, Mart. 5, 37, 8. – c) nodi, ein Netz, Fischernetz, Manil. 5, 665. – C) bildl.: 1) im allg., Verbindung, Band, amabilissimus nodus (Band) amicitiae, Cic.: his igitur versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in ambitu coniungimus, an diesen vier Versstellen stellen sich gleichsam die vier Knotenpunkte dar, die in der Periode verbunden werden (und so ein gegliedertes Ganzes bilden), Cic.: nodo quodam violentae necessitatis astrictus, Amm. – 2) insbes.: a) Fessel, Schlinge = Verbindlichkeit, Verpflichtung, nodi religionum, Lucr.: plures imponere nodos, bindende Eide, Ov. – b) Knoten = Schwierigkeit, Verwickelung, Hinder-
    ————
    nis, in difficilem nodum incĭdere, eine schwere Aufgabe zu lösen haben, Cic.: exsolvere nodum huius erroris, den durch die Ungewißheit geschlungenen Knoten lösen, d.i. der schwer zu lösenden Ungewißheit ein Ende machen, Liv.: iuris nodos et legum aenigmata solvere, Iuven.: dum hic nodus expediatur, bis dieser Knoten gelöst (dieser schwierige Umstand beseitigt) ist, Cic. – v. Pers., Abas pugnae nodusque moraque, der Erschwerer u. Verzögerer des Sieges, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – Insbes. der Knoten, die Verwicklung im Drama, Hor. de art. poët. 191. – II) übtr.: 1) am tierischen Körper: a) der Knoten am Gelenk, der Knöchel, nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: corpora et nodi sinuataque terga per orbes, Manil.: crura sine nodis articulisque habere, Caes.: articulorum nodis iungi, Plin. – b) das Band der Zunge, nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: nodos linguae solvere, Iustin. 13, 7, 6. – 2) der Knoten am Holze oder an Ästen, Pflanzen, Verg., Liv. u. Plin.: dah. poet. die knotige Keule des Herkules, Sen. poët. – Sprichw., s. scirpus: u. malo arboris nodo malus clavus aut cuneus infigendus est, auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil, Hieron. in Matth. 3, 21 v. 24 sqq. – 3) der Knoten, d.i. die Härte oder der harte Teil einer Sache, a) der Edelsteine, Plin.: des Metalls, Plin. – b) am Körper, die
    ————
    Geschwulst, Verhärtung, articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: nervorum nodi, Plin. – c) als astron. t. t.: α) der Knoten, ein Stern im Bilde der Fische, Cic. Arat. 17. Caes. Germ. Arat. 243. – β) Plur. nodi = die vier Knotenpunkte des Himmels, wo die vier Jahreszeiten beginnen, Manil. 3, 622.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nodus

  • 4 nodus

    nōdus, i, m. [*gnotus]    - [gr]gr. γνάθος: mâchoire -- angl. knot.    - voir hors site nodus. [st1]1 [-] noeud; noeud de cheveux, chignon; objet noué, ceinture; nodosité; cercle.    - Cic. Tim. 13; Virg. En. 8, 260; Tac. G. 38; Virg. En. 1, 320.    - artissimo nodo vinciri, Plin.: être attaché par un noeud très serré.    - centum vinctus aenis post tergum nodis, Virg. En. 1: lié derrière le dos par cent noeuds d'airain.    - nodus anni, Lucr. 5, 688: le cercle de l'équateur. [st1]2 [-] lacet, filet, rets.    - Manil. 5, 664. [st1]3 [-] noeud (de l'arbre, du serpent); articulation, jointure, vertèbre; tumeur dure.    - hic torre armatus obusto, stipitis hic gravidi nodis, Virg. En. 7: l'un est armé d'un tison durci au feu, un autre d'un lourd bâton noueux.    - nodi corporum qui vocantur articuli, Plin.: les jointures du corps qu'on appelle articulations.    - nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: couper le filet de la langue. --- Just. 13, 7, 6.    - nodi articulorum, Plin. 24, 5, 13, § 21 ; 30, 12, 36, § 110: tumeurs dures aux articulations.    - Virg. En. 5, 279; Caes. G. 6, 27, 1; Plin. 11, 177. [st1]4 [-] noeud, lien.    - amabilissimus nodus amicitiae, Cic. Lael. 51: le lien le plus aimable de l'amitié.    - nodo necessitatis adstrictus, Amm.: sous l'étreinte de la nécessité.    - astr. nodi, Manil. 3, 618: les quatre parties du ciel où commencent les saisons.    - Nodus, Cic. Arat. 14: le Noeud (étoile dans la constellation des Poissons). [st1]5 [-] noeud, difficulté, embarras; entrave, obligation.    - nodus Herculis (nodus Herculaneus): noeud d'Hercule (très difficile à dénouer).    - in nodum incidere, Cic.: tomber dans l'embarras.    - dum hic nodus expediatur, Cic. Att. 5, 21, 3: jusqu'à ce que cette difficulté soit tranchée. --- cf. Cic. ad Br. 1, 18, 5.    - qui juris nodos et legum aenigmata solvat, Juv.: celui qui sera capable de débrouiller les noeuds juridiques et les énigmes des lois.    - nodum in scirpo quaerere, Plaut.: chercher un noeud sur un jonc (chercher une difficulté là où il n'y en a pas).    - nodi religionum, Lucr.: les entraves de la superstition.    - nodos imponere, Ov.: lier par serment.    - nodus pugnae, Virg. En. 10, 428: ce qui entrave la victoire. [st1]6 [-] noeud (d'une pièce de théâtre), intrigue.    - Hor. P. 191.
    * * *
    nōdus, i, m. [*gnotus]    - [gr]gr. γνάθος: mâchoire -- angl. knot.    - voir hors site nodus. [st1]1 [-] noeud; noeud de cheveux, chignon; objet noué, ceinture; nodosité; cercle.    - Cic. Tim. 13; Virg. En. 8, 260; Tac. G. 38; Virg. En. 1, 320.    - artissimo nodo vinciri, Plin.: être attaché par un noeud très serré.    - centum vinctus aenis post tergum nodis, Virg. En. 1: lié derrière le dos par cent noeuds d'airain.    - nodus anni, Lucr. 5, 688: le cercle de l'équateur. [st1]2 [-] lacet, filet, rets.    - Manil. 5, 664. [st1]3 [-] noeud (de l'arbre, du serpent); articulation, jointure, vertèbre; tumeur dure.    - hic torre armatus obusto, stipitis hic gravidi nodis, Virg. En. 7: l'un est armé d'un tison durci au feu, un autre d'un lourd bâton noueux.    - nodi corporum qui vocantur articuli, Plin.: les jointures du corps qu'on appelle articulations.    - nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: couper le filet de la langue. --- Just. 13, 7, 6.    - nodi articulorum, Plin. 24, 5, 13, § 21 ; 30, 12, 36, § 110: tumeurs dures aux articulations.    - Virg. En. 5, 279; Caes. G. 6, 27, 1; Plin. 11, 177. [st1]4 [-] noeud, lien.    - amabilissimus nodus amicitiae, Cic. Lael. 51: le lien le plus aimable de l'amitié.    - nodo necessitatis adstrictus, Amm.: sous l'étreinte de la nécessité.    - astr. nodi, Manil. 3, 618: les quatre parties du ciel où commencent les saisons.    - Nodus, Cic. Arat. 14: le Noeud (étoile dans la constellation des Poissons). [st1]5 [-] noeud, difficulté, embarras; entrave, obligation.    - nodus Herculis (nodus Herculaneus): noeud d'Hercule (très difficile à dénouer).    - in nodum incidere, Cic.: tomber dans l'embarras.    - dum hic nodus expediatur, Cic. Att. 5, 21, 3: jusqu'à ce que cette difficulté soit tranchée. --- cf. Cic. ad Br. 1, 18, 5.    - qui juris nodos et legum aenigmata solvat, Juv.: celui qui sera capable de débrouiller les noeuds juridiques et les énigmes des lois.    - nodum in scirpo quaerere, Plaut.: chercher un noeud sur un jonc (chercher une difficulté là où il n'y en a pas).    - nodi religionum, Lucr.: les entraves de la superstition.    - nodos imponere, Ov.: lier par serment.    - nodus pugnae, Virg. En. 10, 428: ce qui entrave la victoire. [st1]6 [-] noeud (d'une pièce de théâtre), intrigue.    - Hor. P. 191.
    * * *
        Nodus, nondi, priore producta. Cic. Un neud.
    \
        Diuellere nodos manibus. Virgil. Desnouer.
    \
        Soluere nodum. Horat. Desnouer.
    \
        Aheni nodi. Virgil. Chaines.
    \
        Articulorum nodi. Plin. Les neuds des joinctures.
    \
        Crura sine nodis. Caes. Sans joinctures.
    \
        Vitales animae nodi. Lucret. Ce qui tient le corps et l'ame conjoincts ensemble, La conjonction et entretenance ou union du corps et de l'ame ensemble.
    \
        Nodus. Toute difficulté. Caelius ad Ciceronem, Incideramus enim in difficilem nodum.
    \
        Nodum soluere. Erasmus. Demesler et venir à bout d'un affaire, qui est fort difficile et enveloppé.
    \
        Nodus amicitiae. Cic. Ce qui entretient l'amitié.
    \
        Maximus in Repub. nodus est inopia rei pecuniariae. Cic. Tresgrande difficulté, La plus grande difficulté.
    \
        Nodus in arbore. Colum. Le neud.
    \
        Nodum in scirpo quaeris. Plaut. Tu fais difficulté où il n'y en a point, Tu cerches cinq pieds en un mouton, où il n'en y a que quatre.

    Dictionarium latinogallicum > nodus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»